Σύμφωνα με στατιστικές, ολοένα και περισσότερα ζώα εγκαταλείπονται από τους ιδιοκτήτες τους. Ο αριθμός ων γλυκών τετράποδων που καταφτάνει σε καταφύγια ζώων αυξάνεται διαρκώς. Και δυστυχώς, ελάχιστα είναι αυτά που παραδίδονται από τις οικογένειες τους. Συνήθως τα παρατάνε στο δρόμο και φεύγουν.
Πολλά από αυτά τα ζώα έχουν κάποια γενετική ανωμαλία ή αρρώστια. Η ιδιαιτερότητα τους, αυτή, απαιτεί ιδιαίτερη εκπαίδευση. Κάτι που είναι ακριβό για τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι και δε διστάζουν να τα εγκαταλείψουν.
Οι σκύλοι με το γονίδιο Merle αναγνωρίζονται από τα μάτια τους. Είναι μεν όμορφοι, αλλά υπάρχει πρόβλημα. Πέρα από μια ιδιαιτερότητα στο τρίχωμα τους, αυτά τα ζώα έχουν πρόβλημα στην ακοή ή και την όραση. Κάποιος που δεν γνωρίζει, μπορεί να τα αγοράσει ως σπάνια ζώα και να μάθει εκ των υστέρων το θέμα που υπάρχει.
Τέτοιος είναι και ο σκύλος της ιστορίας μας. Έχει αυτό το γονίδιο και βρέθηκε εγκατελειμμένος. Ο διασώστης του, τον περιποιήθηκε αλλά φρόντισε να κάνει και κάτι ακόμη: Να γράψει ένα γράμμα στο ιδιοκτήτη που τόσο άπονα τον εγκατέλειψε!
Αυτή είναι η Echo. Έχει το γονίδιο Merle και στα δύο της μάτια και πάσχει από κώφωση.
Αυτή τη στιγμή φαίνεται ένα ευτυχισμένο και υγιές ζώο. Όταν όμως τη βρήκε η Marion Dwyer, το Μάρτιο του 2014, η Echo ήταν κάπως έτσι:
Η Marion ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά αυτό το ιδιαίτερο σκυλί κι αποφάσισε να το αναλάβει. Δεν μπορούσε όμως να καταλάβει πως ένας άνθρωπος παρατά ένα σκυλάκι που έχει την ανάγκη του.
Η Marion υιοθέτησε την Echo. Ένα χρόνο μετά, δημοσίευσε την ιστορία της στο διαδίκτυο. Ήθελε να αποτρέψει άλλους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα ζώα τους.
“Η Echo είναι δημιούργημα ενός κτηνοτρόφου στην Τούλσα, που δε γνώριζε τι συμβαίνει όταν ζευγαρώνεις δύο σκύλους ράτσας Great Danes με το γονίδιο Merle”, γράφει στο Facebook.
“Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γενετικής και κληρονομικότητας. Θα πω μόνο πως κατέληξαν με ένα σωρό κουτάβια με προβλήματα. Και δυστυχώς φοβάμαι πως πολλά από αυτά κατέληξαν στα σκουπίδια!”, συνεχίζει θυμωμένη η Marion.
“Από την ώρα που την ανέλαβα, η Echo δεν έχει σταματήσει να κουνάει την ουρά της από χαρά. Είναι το πιο γλυκό σκυλάκι που συνάντησα ποτέ.”
“Οι ιδιοκτήτες της δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ιδιαιτερότητα της. Την αντιμετώπισαν σαν ένα σφάλμα της φύσης. Σε μένα, όμως, έκαναν ένα υπέροχο δώρο. Την έφεραν στη ζωή μου!”
“Ήταν ταλαιπωρημένη και κοκκαλιάρα όταν τη βρήκα. Σπάραζε την καρδιά μου. Αποφάσισα πως δε θα άφηνα κανέναν να της κάνει κακό.”
“Όταν την έφερα σπίτι, μου έκανε ένα διερευνητικό γύρο και με γέμισε χάδια. Ύστερα “χαιρέτησε” τα άλλα δύο Great Danes του σπιτιού. Αυτό ήταν! Ήξερα πως ήταν το νέο μέλος της οικογένειας!”
Το να την εκπιαδεύσω ήταν και παραμένει πρόκληση για μένα. Αλλά χρειάζεται μόνο υπομονή κι αγάπη. Είναι πανέξυπνη!
“Είναι κοινωνική και πολύ φιλική. Εύχομαι οι ιδιοκτήτες της να της είχαν δώσει μια ευκαιρία να αποδείξει πόσο μοναδική είναι. “
“Τώρα, όμως, είναι μαζί μου και δεν πρόκειται να λιμοκτονήσει και να ταλαιπωρηθεί ξανά. Έχει μια οικογένεια που την αγαπά και τη σέβεται για αυτό που είναι: μοναδική! Να υποστηρίζετε τα καταφύγια ζώων! Καθημερινά κάνουν αυτό που εγώ έκανα μόνο μία φορά. Μαζεύουν και φροντίζουν ταλαιπωρημένα ζώα. “
Η Marion πέρα από όσα έγραψε για την Echo, αποφάσισε να γράψει κι ένα γράμμα στον προηγούμενο ιδιοκτήτη της. Διαβάστε τι του έγραψε:
“Απευθύνομαι σε σένα, που θα μπορούσες να ταϊσεις πέτρες ένα ανώνυμο “ελαττωματικό” κουτάβι, ώστε να το ξεφορτωθείς μια και καλή. Χαίρομαι που προτίμησες να την εγκαταλείψεις αντί να την “σβήσεις” όπως θα έκανες με ένα post σου στο Facebook. Ήθελα να σου πω πως τώρα είναι γερή και σώα. Όχι βέβαια ότι πιστεύω πως σε νοιάζει, αλλά εγώ στο λέω. Ξέρω πως ποτέ δεν ενδιαφέρθηκες αν ήταν πεινασμένη ή διψασμένη. Δε σε ένοιαξε αν ήταν βρώμικη και παραμελημένη.
Εμένα δε με ένοιαξε που είναι κουφή. Με νοιάζει μόνο που πλέον είναι μακριά σου κι έχει ένα σπίτι που την αγαπούν, τη φροντίζουν και τη δέχονται για αυτό που είναι: Μοναδική.
Σκέφτηκες, άραγε, όταν την άκουσες να κλαίει πρώτη φορά, πως ήταν μόνη και φοβισμένη; Την κράτησες ποτέ τρυφερά, χαϊδεύοντας την επειδή ένιωθε τρομαγμένη στο “νέο” της σπίτι; Δεν ξέρω αν αποφάσισες εσύ ή εκείνος ο κτηνοτρόφος που στην πούλησε να τη στειρώσετε όταν ήταν μόλις 6-7 εβδομάδων. Αλλά θέλω να ελπίζω πως δεν υπέφερε από ένα τέτοιο χειρουργείο σε τόσο μικρή ηλικία.
Χάρη στη φιλοζωική της Λουιζιάνα, η Echo είναι πλέον ασφαλής και προστατευμένη. Ήρθε στο σπίτι μου κι έγινε μέλος της οικογένειας μου. Ξέχασα να σου πω πως έχει όνομα πλέον. Γιατί ακόμη κι ένα κουφό σκυλί αξίζει να έχει ένα όνομα.
Αναγνωρίζει πολλές λέξεις στη νοηματική. Είναι πανέξυπνη. Απλά χρειαζόταν κάποιον να της δείξει. Κάποιον που να την αγαπά και να μην τη βλέπει σαν ένα σφάλμα της φύσης.
Με κόπο έμαθε να τρώει τρία γεύματα την ημέρα. Έπαψε πλέον να τρώει πέτρες κι ότι άλλο κατάπινε για να καλύψει την πείνα στην οποία την είχες καταδικάσει. Και δεν πίνει μανιασμένα πλέον νερό φοβούμενη πως δεν θα έχει άλλο μετά. Γιατί πλέον ξέρει πως όποτε θελήσει θα έχει καθαρό νερό.
Πλέον είναι καλά. Και την εκπαιδεύω. Κάνουμε βόλτες μαζί και περνάμε όμορφα. Με ακούει και με αγαπάει. Όπως την αγαπώ κι εγώ. Τη συμπαθούν όλοι και τη χαϊδεύουν. Κι εκείνη τους χαρίζει το πιο χαρούμενο κούνημα της ουράς που μπορείς να φανταστείς. Μόνο να φανταστείς, γιατί εσύ δεν το είδες ποτέ. Γιατί δε θέλησες. Δεν προσπάθησες καν. Και τώρα που σκέφτομαι τι άνθρωπος είσαι, ούτε και σου άξιζε.
Ζωόφιλος! 
Reblogged this on Olympia.gr.
LikeLike